agouti ıslahı

İlk domuzların bana gelmesinden bu yana kırk yıldan fazla zaman geçti, o zamanlar Ulusal İngiliz Domuzları Kulübü'nün (NCC) başkanı olan arkadaşım Bay Musgrave Sharp tarafından bana sunulan üç altın agutiydiler. Ve o zamandan beri bu kulübün aktif bir üyesi oldum ve çalışmalarına katıldım.

Tabii ki, bu süre zarfında çok fazla tür yetiştirdim ve sergiledim, ancak kader öyle olsaydı, elimdeki hayvanları olabildiğince azaltmak zorunda kalsaydım, şüphesiz agouti cinsinin temsilcilerini bırakırdım. Aslında, bu domuzlarla iletişim kurma sürecinden gelen tüm olumlu duygu ve hislerimi tam olarak ifade edecek kelimeleri bile bulamıyorum.

İlk başladığımda, dediğim gibi, ilk agutislerim altın agutilerdi, daha sonra bu türün en profesyonel yetiştiricileri olarak hafızamda sonsuza kadar kalacak olan Jack ve Emily Smith'ten satın alınan açık kahverengi agoutis (Cinnamon Agouti) ile desteklendiler. . Biraz açık kahve alacak kadar şanslı olmamın yanı sıra, Jack'in tüm Silver Agouti hisselerini bana satmasını sağlayabildim.

Periyodik olarak açık kahverengi erkekleri ve leylak dişileri (Leylak Agouti) çaprazlayarak, bir süre sonra yeni kahverengi agutiler elde ettim ve bir süre sonra, üreme çalışmalarını çok dikkatli bir şekilde yürüterek kırmızı-pembe agutiler (somon rengi) (Somon) geliştirmeyi başardım.

Yetiştirme işine başlamadan önce uzun bir süre, bu özel renkteki domuzlar ülkemizde çok popülerdi, ancak yıllar içinde besi hayvanı sayısı keskin bir şekilde azaldı. İlk kırmızı-pembe aguti'm bir erkekti ve birkaç ay sonra bu renkten bir tane daha aldım ve bu sefer dişiydi. Onların yardımıyla, büyük bir kırmızı-pembe agutis fidanlığı yaratmayı başardım, böylece İngiltere'de bu cinsin pratikte ikinci doğumunu yaptım. Ne yazık ki, tüm bu domuzlar, yıllar önce gözlemlenen aynı dezavantaja sahipti - kötü veya zayıf bir renk, düzensizlik ve lekelenme.

Ama bu cinse çok konsantre olmaya çalıştım, esas olarak üç ana renk artı kahverengiler, açık kahverengiler ve kırmızımsı pembeler. Daha sonra bu yeni renklerin resmi olarak benimsenmesiyle ilgili çok şiddetli tartışmalar oldu, kulübün pek çok üyesi aşırı derecede olumsuzdu ve çaresizlik anlarında tüm nadir renklerin temsilcilerini kendime hiçbir şey bırakmadan verdim.

Ardından, Ulusal Kulüp'te yeni ve daha da önemlisi tescilli bir tür olarak olay yerine Lemon Agouti geldi. Bu renkle tanışmamızın çok daha önce, yetiştiricilerin sürekli burada ve bu rengin bireysel temsilcilerinin ortaya çıktığı bir zamanda gerçekleştiğine dikkat edilmelidir. Kanımca, bu renk yaban domuzlarının orijinal rengine en yakın olanıdır ve eğer birisi domuzların tüm olası ırklarını ve renklerini sürekli olarak geçerse, bir süre sonra bu kişi limon agouti rengine sahip uzun tüylü domuzlar elde ederdi.

Bugün Silver Agouti, renkten çok boyuta göre yetiştiriliyor, bence bu cinsteki en önemli şey bu. Boyasız pençe pedleri ve koyu vücut rengi olan büyük hayvanlar tercih edilir, ancak doğru astar rengine, doğru renkli pençelere sahip domuzları seçmek gerekli olacaktır. Yalnızca altın agutiler genellikle standarda uyarken, örneğin şovlarda gösterilen açık kahverengi domuzların kürklerinin rengi çok kötü ve göbeklerinde çok fazla beyaz var - sahip olmayanların kötü düşünülmüş çalışmalarının sonucu. Mükemmel canlı hayvan kalitesinde beklemek için yeterli sabır ve çok ortalama verilerle çaprazlanan hayvanlar. Krem aguti adı verilen limon ve daha açık renkli yaldızlar, yalnızca yeterli boyuta değil, aynı zamanda iyi tüy rengine ve pati yastıklarına da çok dikkat eden yetiştiriciler tarafından yetiştirilmelidir.

Gümüş agutiler beyazımsı benekler olmaksızın iyi bir göğüs rengine sahiplerse sergilenmeli, astar koyu renkte olmalı, tüyler düz bir gri renk olmamalı ve pati altlarında iyi bir renk olmalıdır. Bir keresinde bana çok iyi bir gümüş agouti elde etmek istersem hem açık renkli, hem açık renkli hem de koyu renkli yavruları tutmam gerektiği söylendi. Göğüs ve pati rengi arasında bir denge olmalı ve burada belli bir desen gözleniyor. Göğüsteki renk ne kadar açıksa, pedlerin rengi o kadar koyu olur ve bunun tersi de geçerlidir.

Agoutis yetiştirenleri ve Himalaya domuzu yetiştirenleri uyarmak istiyorum. Pek çok yetiştiricinin görüşüne göre, seçim sürecinde elde edilen tüm domuzlar sergilenebilir, çünkü hepsi gerekli parametrelere sahip olacaktır. Ne yazık ki değil. Her cins ve renkte, sergilere katılmaya uygun olmayan ve aylarca düşük kaliteli damızlık üretecek (çok büyük bir domuz kulübesi olmadığı sürece) çok sayıda birey vardır.

İstenilen renge sahip domuzları bir an önce elde edebilmek için outcross yöntemine yani farklı renkteki hayvanların kullanımına başvurmaya çalışanlar da vardır. Agouti ıslahında küçük bir sır vardır: Mükemmel gümüş agoutis elde etmek istiyorsanız, üreme işinde sadece gümüş renkli domuzlar kullanın, altın olanlar elde etmek istiyorsanız, sadece altın agoutis kullanın, parlak bir şekilde yüksek kalitede olmak istiyorsanız renkli açık kahverengi agoutis, sadece çapraz açık kahverengi vb.

Not: Bu makalede bahsedilen kahverengi agutiler aslında turuncu agutilerdir (Turuncu Aguti), koyu açık kahverengi bir astar ve ten rengi lekeler ile resmi olarak kabul edilen renk, kahverengi agutilerde ise kahve-au-lait lekeleri vardır. Kulaklar ve pati yastıkları kahverengi, gözler yakut rengindedir.

Orijinal makale http://users.senet.com.au/~anmor/agoutihist.htm adresinde bulunmaktadır.

© Çeviri: Alexandra Belousova